Έκθεση: “Δρόμοι Διαφυγής” της Ελένης Οικονομίδου

Marcher dans la vie comme dans la forêt, se perdre ; arpenter tous les jours les mêmes
chemins. Devenir arbre mille fois, monter au ciel et rester planté dans la terre. Les racines,
support et piège organique inévitable. Se mêler aux feuilles, aux branches, aux insectes, aux
oiseaux, fouiller le sol, tracer le sentier qui nous mènera au pays de nos rêves.

E.I.

Να περπατάς στη ζωή, όπως στο δάσος, να χάνεσαι… να ακολουθείς κάθε μέρα τις ίδιες
διαδρομές. Να παίρνεις τη μορφή του δέντρου χίλιες φορές, να ανεβαίνεις στον ουρανό με
τα ποδιά σου να ριζώνουν στη γη. Οι ρίζες, θεμέλιο και αναπόφευκτη οργανική παγίδα. Να
σμίγεις με τα φύλλα, τα κλαδιά, τα έντομα, τα πουλιά, χαράζοντας το μονοπάτι που θα σε
οδηγήσει στη χώρα των ονείρων.

Ε.Ι.

To walk in life as in a forest, getting lost, striding along the same tracks every day. To
become tree a thousand times over, reaching for the sky and remaining rooted in the
ground. The roots, support and inevitable organic trap. To blend with the leaves, the
branches, the insects, the birds, rummaging through the soil, charting the path that will lead
to the land of our dreams.

Οι “Δρόμοι διαφυγής” είναι ένα σύνολο από έξη λάδια σε καμβά (50 εκ. x 50 εκ.), είκοσι τρία χαρακτικά σε ψευδάργυρο (οξυγραφίες) και έξη μεταξοτυπίες διαφόρων μεγεθών.