Διαχείριση Απορριμμάτων

Εισαγωγή

Η υπέρ-παραγωγή στερεών αποβλήτων (απορριμμάτων) αποτελεί στις σύγχρονες κοινωνίες ένα – σε μεγάλο βαθμό αναπόφευκτο – επακόλουθο της παραγωγικής διαδικασίας και της κατανάλωσης.
Η μείωση της παραγόμενης ποσότητας απορριμμάτων αποτελεί, κατά συνέπεια, το σταθερό μακροπρόθεσμο στόχο προς τον οποίο θα πρέπει να κατατείνουν οι προσπάθειες της πολιτείας, μέσα από τη σταδιακή αναδιάρθρωση των πρακτικών και συμπεριφορών παραγωγών και καταναλωτών. Βραχυπρόθεσμα όμως, και παράλληλα προς το στόχο αυτό, θα πρέπει να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα για την ορθολογική διαχείριση των απορριμμάτων, έτσι ώστε να εξοικονομηθούν φυσικοί πόροι και να αποφευχθούν οι δυσμενείς επιπτώσεις της διάθεσης τους στο φυσικό περιβάλλον.

Στόχος μας η μεγιστοποίηση της ανακύκλωσης

Η συστηματική ανάπτυξη της ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή (ως συστήματος: (α) θεσμών, (β) μηχανισμών εφαρμογής και (γ) τεχνολογιών) στα υλικά συσκευασιών, καθώς και σε απόβλητα πέραν των συσκευασιών, όπως είναι τα οχήματα στο τέλος του κύκλου ζωής τους, τα απόβλητα ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού, οι εξαντλημένοι συσσωρευτές και μπαταρίες, τα χρησιμοποιημένα ορυκτέλαια, τα αδρανή στερεά απόβλητα, τα παλαιά ελαστικά, το έντυπο χαρτί κλπ.

Σύντομο Ιστορικό

Την δεκαετία του ‘80 ξεκινά να λειτουργεί στην Πάτμο ο παράνομος ΧΑΔΑ (Χώρος Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων)  στην περιοχή Περιστερώνας- Φύκιο.

Επι δεκαετίες, όλων των ειδών τα απορρίμματα, οικιακά, βιομηχανικά, ιατρικά- χημικά εναποτίθεντο στον εν λόγω ΧΑΔΑ . Επειδή ο όγκος όλων αυτών των απορριμμάτων ήταν τεράστιος, η εκάστοτε δημοτική αρχή έκρινε σκόπιμη την καύση τους, οπότε αυτό που επι δεκαετίες υπήρχε στο νησί ήταν ένα μόνιμο καμίνι, αναμμένο ! Όλοι οι μόνιμοι κάτοικοι άλλα και οι επισκέπτες του νησιού εισέπνεαν όλων των ειδών τα χημικά σε μόνιμη βάση. Μια μικρή ομάδα ενεργών πολιτών έκρινε σκόπιμο να απευθυνθεί στην δικαιοσύνη για τον παράνομο ΧΑΔΑ.  Μετά από 15-20 μέρες στις δικαστικές αίθουσες, κατάφερε να ‘’κλείσει’’ τον ΧΑΔΑ και να πιέσει την Δημοτική αρχή  της Πάτμου για εξεύρεση λύσης.

Η Δημοτική αρχή έκρινε πως η λύση ήταν η δημιουργία ΧΥΤΑ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων).  Αν και οι ΧΥΤΑ ήταν πλέον παρωχημένοι, σημείο που η ομάδα των πολιτών επισήμανε πολλές φορές στις Δημοτικές αρχές, ωστόσο  το τότε δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε την κατασκευή  ΧΥΤΑ στην Πάτμο. Δηλαδή, ενώ τα έργα αυτά είχαν ήδη σταματήσει να κατασκευάζονται πανελλαδικά , ο δήμος μας , υποβοηθούμενος  από το θολό νομικό καθεστώς (που όφειλε να μην επιτρέψει την κατασκευή του ΧΥΤΑ) βρήκε χρηματοδότηση και έφτιαξε τον ΧΥΤΑ, όπως- όπως. Πριν την ‘’νόμιμη’’ λειτουργία του όμως, έπρεπε να είχε αποκατασταθεί ο παλαιός ΧΑΔΑ.  Απ’ ό,τι μάθαμε τότε, είχε έρθει μονάδα ελέγχου, όπου, με δύο γεωτρήσεις στον χώρο του ΧΑΔΑ, απεφάνθη πως ήταν όλα εντάξει. Εμείς γνωρίζουμε πως από τον εν λόγω χώρο δεν αφαιρέθηκε ούτε γραμμάριο από τα απορρίμματα που ο ΧΑΔΑ περιείχε, άρα δηλαδή καμία αποκατάσταση δεν έγινε !

Πριν από  3 χρόνια περίπου, ξεκίνησε η λειτουργία του σημερινού ΧΥΤΑ, με προοπτική διάρκειας ζωής τα 20 χρόνια, υπό την προϋπόθεση πως θα υπήρχε διαχωρισμός απορριμμάτων και συμπίεση με πρέσσα υψηλής πίεσης των υπολοίπων και στη συνέχεια υγειονομική ταφή.

Ο εν λόγω ΧΥΤΑ  δεν διαθέτει πρέσσα.  Μάλλον οι δημοτικοί μας άρχοντες έκριναν πως η συμπίεση  του 1/10 των απορριμμάτων δεν ήταν απαραίτητη, όπως επίσης και ο διαχωρισμός τους.  Τα απορρίμματα πέφτουν ασυμπίεστα, καταλαμβάνοντας έτσι 10 φορές μεγαλύτερο χώρο, με συνέπεια μέχρι στιγμής να έχει κορεστεί  το 50% περίπου, άρα η 20ετία έχει ήδη αλλάξει σε 6ετία- 7ετία, το πολύ.

Πέραν αυτού, στην εν λόγω περιοχή και σε ακτίνα πλέον των 1000 μέτρων, βρίσκονται διάσπαρτα απορρίμματα όλων των ειδών, σε ‘’αγαστή’’ συνεργασία με τα υπόλοιπα απορρίμματα του ΧΑΔΑ. Ο δρόμος και η ευρύτερη περιοχή προς τον ΧΥΤΑ & ΧΑΔΑ βρίθει απ’ όλων των ειδών τα ‘’καλούδια’’: οικοδομικά μπάζα, μεταλλικές κατασκευές , πλαστικά αντικείμενα, οικοσκευές όλων των ειδών,  ελαστικά αυτοκινήτων, παλιά αυτοκίνητα, στρώματα,  κλαδέματα δέντρων,  ξύλινες παλέτες και ό,τι άλλο μπορεί κάποιος να φανταστεί.

Η περίφραξη ωστόσο σε αυτή την περιοχή, ελλιπέστατη  έως και ανύπαρκτη, έχει σαν συνέπεια την  απελευθέρωση, με μεγάλη ευκολία, όλων των ειδών  πλαστικών και χάρτινων αντικείμενων που καταλήγουν στις παρακείμενες παραλίες. Οι παραλίες και ο βυθός του Φύκιου και του Μέρικα ‘’φιλοξενούν’’ πλέον όλων των ειδών τα σκουπίδια,  από οικοσκευές έως άπειρες πλαστικές σακούλες και φιάλες,  ελαστικά αυτοκινήτων  κλπ.

Σχετικά Άρθρα & Αποφάσεις