Ακύρωση άδειας οικοδόμησης στου Λυγγίνου

Αριθμός απόφασης: Α369/2018

ΤΟ

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΤΜΗΜΑ Α1′

ΑΚΥΡΩΤΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 19 Δεκεμβρίου 2017 με δικαστές τις: Μαρίνα Βάθη, Πρόεδρο Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων, Γεωργία Ρεξίνη και Ασημίνα Νικολακοπούλου, Εφέτες Διοικητικών Δικαστηρίων, και Γραμματέας η Αικατερίνη Χρυσοπούλου, δικαστική υπάλληλος.

Γ ι α να δικάσει την από 10 Νοεμβρίου 2015 αίτηση ακυρώσεως:

του σωματείου με την επωνυμία « ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ» που εδρεύει στην Αθήνα (Τριπόδων 28), το οποίο παραστάθηκε διά του δικηγόρου Γεωργίου Πολίτη, που τον διόρισε με πληρεξούσιο,

κατά του Δήμου Καλυμνίων που δεν παραστάθηκε,

και κατά του παρεμβαίνοντος Ρόμπιν Μάξγουελ Τζον (Robin Maxwell John), Μπόουι (Bowie), κατοίκου Ηνωμένου Βασιλείου, ο οποίος παραστάθηκε δια των δικηγόρων : α) Μαρίας Λιακόγκωνα, β) Καλλιόπης Φινοκαλιώτου και γ) Βασιλείου Φαλαγκαράκη, που τους διόρισε με πληρεξούσιο.

Με την αίτηση αυτή επιδιώκεται η ακύρωση : α) της 22/2011 πράξεως αναθεωρήσεως της 326/2006 άδειας οικοδομής του Τμήματος Πολεοδομίας Χωροταξίας και Περιβάλλοντος του Επαρχείου Καλύμνου της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δωδεκανήσου και β) της 326/2006 άδειας οικοδομής.

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της εισηγήτριας Εφέτη Δ.Δ., Ασημίνας Νικολακοπούλου

Κατόπιν το Δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο του αιτούντος, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και τους πληρεξουσίους του παρεμβαίνοντος, οι οποίοι ζήτησαν την απόρριψή της.

Μετά τη συνεδρίαση, το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη, και

Αφού μελέτησε τη δικογραφία.

Σκέφθηκε σύμφωνα με το Νόμο.

1. Επειδή, για την άσκηση της κρινόμενης αίτησης καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (βλ. τα 4100953, 4100952 και 4100951/ 10-11-2015 ειδικά έντυπα παραβόλου σειράς Α.).
2. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, όπως συμπληρώθηκε με το από 30-5-2017 κατατεθέν δικόγραφο προσθέτου λόγου, ζητείται η ακύρωση : α) της 326/15-12-2006 άδειας οικοδομής που εκδόθηκε από το Τμήμα Πολεοδομίας Χωροταξίας και Περιβάλλοντος του Επαρχείου Καλύμνου της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δωδεκανήσου, με την οποία επετράπη στην Ιωάννα Ρούσσου η ανέγερση δύο κατοικιών με υπόγειο σε οικόπεδο εμβαδού 8.617 τ.μ. , που βρίσκεται στη θέση Λυγγίνου του Δήμου Πάτμου και β) της 22/21-6-2011 πράξεως της αυτής Υπηρεσίας, με την οποία αναθεωρήθηκε για παράταση ισχύος, αλλαγή μελετητή και περιορισμένη τροποποίηση μελέτης η πρώτη προσβαλλόμενη πράξη.
3. Επειδή στην προκείμενη περίπτωση από τα στοιχεία του φακέλουπροκύπτουν τα εξής: Με την πρώτη προσβαλλόμενη πράξη είχε επιτραπεί στην Ιωάννα Ρούσσου η ανέγερση δύο κατοικιών (κτίριο Α και Β) με υπόγειο, συνολικής επιφάνειας κατοικιών 149,92 τ.μ., σε οικόπεδο εμβαδού 8.617 τ.μ., που βρίσκεται στη θέση Λυγγίνου ή Άσπρη του Δήμου Πάτμου της νήσου Πάτμου και εμπίπτει στην υποζώνη Δ8 της Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου, που καθορίστηκε με το π.δ. της 16.7/1.8.2001, για την εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών προϋφιστάμενων του έτους 2003 περιοχή της νήσου Πάτμου. Με την δεύτερη προσβαλλόμενη πράξη παρατάθηκε η ισχύς της αρχικής άδειας έως 15-12-2014 και αναθεωρήθηκε για αλλαγή μελετητή και , περιορισμένη τροποποίηση μελέτης, η οποία συνίσταται στην ανέγερση μίας διώροφης κατοικίας με υπόγειο. Ακολούθως, με το 3332/21-8-2015 συμβόλαιο του Συμβολαιογράφου Αθηνών Δημητρίου Άρη Κωνσταντινίδη, οι Σπυρίδων -Αθανάσιος Οικονόμος ή Οικονόμου και η Ιωάννα Ρούσσου, συγκύριοι του οικοπέδου, με Κωδικό Αριθμό Εθνικού Κτηματολογίου (ΚΑΕΚ) 100600818045/0/0, πώλησαν στον παρεμβαίνοντα, το ακίνητο αυτό, με τα πάσης φύσεως δικαιώματα που απορρέουν από τις προσβαλλόμενες άδειες οικοδομής, υπό την αίρεση της ολοσχερούς εξόφλησης του τιμήματος, η οποία πληρώθηκε όπως προκύπτει από την από 24-8-2015 πράξη του ανωτέρω συμβολαιογράφου. Ήδη, με την κρινόμενη αίτηση ζητείται, μεταξύ άλλων, η ακύρωση των προσβαλλόμενων οικοδομικών αδειών για το λόγο ότι το επίδικο οικόπεδο δεν έχει πρόσωπο δηλ. κοινό όριο σε οδό. Εξάλλου, μετά την άσκηση της κρινόμενης αιτήσεως και κατά τον χρόνο παρατάσεως της ισχύος της, η 326/2006 οικοδομική άδεια, όπως είχε αναθεωρηθεί με την 22/21-6-2011 πράξη του Τμήματος Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Περιβάλλοντος του Επαρχείου Καλύμνου αναθεωρήθηκε εκ νέου, με την 40/13-7-2016 πράξη της ίδιας Υπηρεσίας, για αλλαγή ιδιοκτήτη και μηχανικού, περιορισμένη τροποποίηση αρχιτεκτονικής μελέτης και τροποποίηση διαγράμματος δόμησης και υπολοίπων μελετών. Ειδικότερα η τελευταία πράξη αναθεώρησης έχει ως αντικείμενο, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του μηχανικού Δημητρίου Κωνστάντινίδη, την ανέγερση διώροφης κατοικίας, που αποτελείται από υπόγειο, ισόγειο και όροφο και η οποία τοποθετείται σε άλλη θέση, με θέα στη θάλασσα, επί του προαναφερόμενου οικοπέδου εκτάσεως πλέον 8.275,20 τ.μ., ( μετά την επικύρωση της έκθεσης καθορισμού ορίων αιγιαλού και παραλίας στη θέση Λυγγίνου, με την 3265/2-3-2006 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Νοτίου Αιγαίου , ΦΕΚ Δ’ 255/3-4-2006).
4. Επειδή, με τις προσβαλλόμενες πράξεις δημιουργήθηκε αμφισβήτηση ως προς το οικοδομήσιμο του οικοπέδου και ειδικότερα, όπως προεκτέθηκε, αν το επίδικο οικόπεδο έχει πρόσωπο, δηλ. κοινό όριο σε οδό. Ενόψει αυτού, η έκδοση της 40/2016 πράξης αναθεώρησης του Προϊσταμένου του Τμήματος Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Περιβάλλοντος του Επαρχείου Καλύμνου, δεν επηρεάζει το αντικείμενο της παρούσας δίκης, το οποίο δεν αφορά τα επιμέρους στοιχεία της οικοδομής, αλλά το οικοδομήσιμο του ακινήτου (βλ. ΣτΕ 3118/2004 σκ. 3, 1373/2003 σκ. 10). Με τα δεδομένα αυτά, πρέπει να θεωρηθεί ως συμπροσβαλλόμενη και η τελευταία αυτή πράξη αναθεωρήσεως (πρβλ. ΣτΕ 1102/2015, 4445/2010 σκ. 5).
5. Επειδή, το αιτούν σωματείο ασκεί την υπό κρίση αίτηση με έννομο συμφέρον, εφόσον από το προσκομισθέν επικυρωμένο αντίγραφο του καταστατικού του προκύπτει ότι έχει ως καταστατικό σκοπό, μεταξύ άλλων, τη συμβολή «με κάθε νόμιμο μέσο στην προστασία και την ορθή διαχείριση της φυσικής και ανθρωπογενούς κληρονομιάς της χώρας», ισχυρίζεται δε ότι από τις προσβαλλόμενες πράξεις επέρχονται δυσμενείς συνέπειες για το ευπαθές οικοσύστημα της Πάτμου (πρβλ. ΣτΕ 962/2018, 3349/2014, 2713/2013). Ενόψει αυτών όσα αντίθετα υποστηρίζονται από τον παρεμβαίνοντα είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.
6. Επειδή, υπέρ του κύρους των προσβαλλόμενων πράξεων παρεμβαίνει με προφανές έννομο συμφέρον ο Ρόμπιν Μάξγουελ Τζον Μπόουι, ως δικαιούχος των αδειών.
7. Επειδή, όπως έχει κριθεί (βλ. ΣτΕ 2036/2011 Ολ, 1678/2015, 3381/2015), η κατά το άρθρο 46 παρ. 1 του π.δ. 18/1989 εξηκονθήμερη προθεσμία για την άσκηση αίτησης ακυρώσεως κατά ατομικής διοικητικής πράξης μη δημοσιευτέας, η οποία δεν έχει κοινοποιηθεί στον ενδιαφερόμενο, αρχίζει από τότε που αυτός έλαβε πλήρη γνώση της έκδοσης της πράξης και του περιεχομένου της, το δε συγκεκριμένο χρονικό σημείο της πλήρους γνώσης μπορεί να τεκμαίρεται κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων κάθε υπόθεσης. Ειδικώς, επί προσβολής άδειας ανέγερσης οικοδομής, για την έναρξη της ανωτέρω προθεσμίας απαιτείται γνώση όχι μόνο της έκδοσης, αλλά και του περιεχομένου της άδειας ως προς τα βασικά στοιχεία και χαρακτηριστικά του κτηρίου και της χρήσης του, η γνώση δε αυτή συναρτάται και με τις πλημμέλειες που αποδίδονται στην προσβαλλόμενη πράξη και το έννομο συμφέρον επί του οποίου θεμελιώνεται η άσκηση του ενδίκου βοηθήματος. Προκειμένου δε να εκφέρουν σχετική κρίση, τα δικαστήρια εκτιμούν τα στοιχεία του φακέλου, λαμβάνουν δε υπόψη και το χρονικό διάστημα που παρήλθε από την έκδοση της πράξης ή την έναρξη των οικοδομικών εργασιών, σε συνδυασμό προς το εύλογο ενδιαφέρον του ασκούντος την αίτηση ακυρώσεως να λάβει πληροφορίες για την έκδοση της οικοδομικής άδειας και το περιεχόμενό της
8. Επειδή, με την παρέμβαση προβάλλεται ότι η αίτηση ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί ως εκπρόθεσμη, καθόσον από τα στοιχεία του φακέλου, σε συνδυασμό με το εύλογο ενδιαφέρον του αιτούντος σωματείου για την οικοδομική δραστηριότητα της περιοχής και τις οικοδομικές εργασίες που διενεργήθηκαν στο οικόπεδο και αποσκοπούσαν στην ανέγερση οικοδομής, είχε γνώση της 326/2006 άδειας οικοδομής και της 22/2011 πράξης αναθεώρησης αυτής σε χρόνο πολύ πέραν των εξήντα ημερών από την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως στις 10-11-2015. Ενόψει του ότι με την αίτηση ακυρώσεως προβλήθηκε λόγος που ανάγεται στο κατ’αρχήν επιτρεπτό της εγέρσεως οικοδομής, λόγω του ότι το συγκεκριμένο οικόπεδο δεν έχει πρόσωπο σε αναγνωρισμένη κοινοτική οδό, θα αρκούσε, κατ’ αρχήν, η γνώση της έκδοσης των προσβαλλομένων πράξεων όχι δε και του ειδικότερου περιεχομένου τους (πρβλ. ΣτΕ 2036/2011 Ολ). Η γνώση, όμως, αυτή δεν προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου. Ειδικότερα, τέτοια γνώση δεν μπορεί να συναχθεί από το γεγονός ότι οι επίδικες άδειες οικοδομής αναφέρονται στο 21.763/27-10-2011 συμβόλαιο του Συμβολαιογράφου Αθηνών Αθανασίου Δημητρίου Πετράκη, το οποίο αφορά τη σύσταση δουλείας διόδου υπέρ του ακινήτου των επίμαχων αδειών οικοδομής, σε βάρος τεσσάρων δουλευόντων γειτονικών ακινήτων, αντίγραφο του οποίου απεστάλη στις 23-1-2014 στον δικηγόρο Κατερινόπουλο Κων/νο, κατόπιν της 012/2014 αιτήσεως του αιτούντος σωματείου (δια του Ιωάννη Μιχαήλ) προς το Κτηματολογικό Γραφείο Πάτμου. Και τούτο διότι, ακόμη και με συνεκτίμηση του ευλόγου ενδιαφέροντος του αιτούντος σωματείου για την οικοδομική δραστηριότητα της περιοχής, δεν συνάγεται τεκμήριο γνώσης των ανωτέρω προσβαλλομένων πράξεων, εφόσον από τα στοιχεία του φακέλου δεν προκύπτει ότι ο δικηγόρος Κατερινόπουλος Κων/νος, ο οποίος κατά τα προεκτεθέντα παρέλαβε το συμβόλαιο συστάσεως δουλείας, ενεργεί στην προκείμενη περίπτωση, ως πληρεξούσιος δικηγόρος του αιτούντος σωματείου. Ομοίως από το γεγονός ότι το αιτούν είχε ασκήσει αιτήσεις ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά οικοδομικών αδειών όμορων προς τον παρεμβαίνοντα οικοδομών ήδη από τον Απρίλιο του 2014, και ότι ο Μιλτιάδης Λαζόγλου, εκπρόσωπος του αιτούντος στις 3-11-2014 είχε καταγγείλει τηλεφωνικά στο Αστυνομικό Τμήμα την εν λόγω οικοδομική δραστηριότητα των όμορων ακινήτων, δεν συνάγεται τεκμήριο γνώσεως εκ μέρους του και των επίμαχων προσβαλλομένων πράξεων σε χρόνο που να καθιστά την κρινόμενη αίτηση εκπρόθεσμη, διότι κάθε οικοδομική άδεια είναι αυτοτελής ως προς το περιεχόμενό της και την νομική και πραγματική της βάση (πρβλ. ΣτΕ 794/2014). Εξάλλου, από τα στοιχεία που έχει προσκομίσει ο παρεμβαίνων δεν προκύπτει με βεβαιότητα εάν, σε ποιο σημείο και πότε ακριβώς ανεγράφη ο πλήρης αριθμός των επίδικων αδειών οικοδομής, καθόσον σε μία υπεύθυνη δήλωση αναφέρεται ότι «το 2007 είδα για πρώτη φορά αναρτημένη πινακίδα οικοδομικής άδειας πάνω σε ένα δεντράκι σε ένα παραθαλάσσιο χώρο στην δυτική παραλία στου Λυγγίνου» (βλ. την υπεύθυνη δήλωση του Ηλία Αρκούλη), σε άλλη ότι «σχετική πινακίδα ήταν αναρτημένη σε μια αγραχλαδιά και αργότερα στην είσοδο του οικοπέδου κοντά στο ρεματάκι» (βλ. την υπεύθυνη δήλωση του Εμμανουήλ Γρύλλη), σε άλλη « στην μικρή δυτική παραλία το καλοκαίρι του 2011 θυμάμαι ότι είδα αναρτημένη μία πινακίδα οικοδομικής άδειας σε ένα μικρό δέντρο στη μέση του χωραφιού πίσω από την παραλία» (βλ. υπεύθυνη δήλωση της Ελένης Λουπείδου) και σε άλλη ότι « κατασκεύασα και μία ξύλινη πινακίδα με τον αριθμό οικοδομικής άδειας (326/2006) και την στερέωσα στην αγραχλαδιά που βρίσκεται στη μέση του αγροτεμαχίου. Το 2011 αντικατέστησα την προαναφερθείσα πινακίδα με νέα που έφερε τον αριθμό αναθεώρησης και την τοποθέτησα στο ανατολικό όριο του ακινήτου» (βλ. την υπεύθυνη δήλωση του Αντωνίου Φέγγαρου). Με τα δεδομένα αυτά και λαμβανομένου υπόψη ότι μόνο η ανάρτηση αυτή, δεν αρκεί για τη συναγωγή τεκμηρίου γνώσεως (πρβλ. ΣτΕ 2036/2011), ο σχετικός ισχυρισμός του παρεμβαίνοντος πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Περαιτέρω, οι προβαλλόμενοι από τον παρεμβαίνοντα ισχυρισμοί, κατά τους οποίους το αιτούν σωματείο είχε λάβει γνώση των ως άνω οικοδομικών αδειών από προκαταρκτικές εργασίες (όπως καθορισμός της γραμμής του αιγιαλού το έτος 2005, χωματουργικές εργασίες για τη διάνοιξη της δουλείας από τον Δεκέμβριο του 2013 έως τον Μάιο του 2015), δεν ασκούν, πάντως, επιρροή επί του εξεταζόμενου ζητήματος, δεδομένου ότι, και αληθείς υποτιθέμενοι, δεν αφορούν εργασίες επί του επίδικου ακινήτου. Πέραν τούτου, με την παρέμβαση προβάλλεται ο ειδικότερος ισχυρισμός ότι τον Αύγουστο του έτους 2007 έγιναν στο επίδικο ακίνητο εργασίες χωροθέτησης της υπό ανέγερση οικοδομής με την «κατασκευή τεσσάρων κολωνών από μπετόν, ύψους 40 εκ. στις τέσσερις κορυφές του κάθε κτιρίου όπου εγκιβωτίσθησαν οι σ’αυτές σιδερόβεργες» και ότι οι εργασίες χωροθέτησης του κτιρίου επαναλήφθηκαν τον Νοέμβριου του έτους 2014 υπό την σκοπιά της 22/2011 πράξης αναθεώρησης με τοποθέτηση σιδηρόβεργων «εκάστη φέρουσα τμήμα ασπροκόκκινης ταινίας στην κορυφή της». Ο ισχυρισμός αυτός είναι απορριπτέος, αφενός μεν διότι στην από Νοεμβρίου 2010 τεχνική αιτιολογική έκθεση του μηχανικού Σωτηρίου Κομνηνού επί της 22/2011 πράξης αναθεώρησης, αναφέρεται ότι «μέχρι σήμερα δεν έχουν εκτελεστεί οικοδομικές εργασίες», αφετέρου δε διότι από τις προσκομιζόμενες υπεύθυνες δηλώσεις δεν προκύπτει ότι τον Νοέμβριο του έτους 2014 εκτελέστηκαν οι περιγραφόμενες εργασίες χωροθέτησης (βλ, υπεύθυνη δήλωση του Αντωνίου Φέγγαρου στην οποία αναφέρεται ότι τον χειμώνα του 2014 οι εργασίες που εκτελέστηκαν αφορούσαν τις επιδιορθώσεις ξερολιθιών στα όρια του οικοπέδου, αποξηλώσεις και καθαρισμούς). Ακολούθως, ο παρεμβαίνων υποστηρίζει ότι από τον Αύγουστο του έτους 2015 εκτελέστηκαν χωματουργικές και οικοδομικές εργασίες από τον νέο ιδιοκτήτη. Το γεγονός, όμως, αυτό και αληθές υποτιθέμενο, δεν μπορεί, ενόψει και του χρονικού διαστήματος που μεσολάβησε έως την κατάθεση της αίτησης ακυρώσεως (.10-11-2015), να θεμελιώσει τεκμήριο γνώσης των προσβαλλόμενων πράξεων από το αιτούν σωματείο σε χρόνο απώτερο των εξήντα ημερών πριν την άσκηση της κρινόμενης αίτησης, αν μάλιστα ληφθεί υπόψη ο χρόνος αναστολής της προθεσμίας άσκησης του ενδίκου αυτού βοηθήματος λόγω δικαστικών διακοπών ( έως 15-9-2015) (πρβλ. ΣτΕ 912/2017). Τέλος, το γεγονός ότι από την έκδοση της αρχικής άδειας και της πρώτης αναθεώρησής της διέρρευσε ικανό χρονικό διάστημα δεν επιτρέπει συναγωγή τεκμηρίου γνώσεως των επίμαχων πράξεων, ούτε αυτοτελώς, ούτε σε συνδυασμό με το ότι η επικείμενη ανέγερση τις επίδικης οικοδομής ήταν γεγονός γνωστό στην τοπική κοινωνία της Πάτμου, εκ μέρους του αιτούντος σωματείου, δεδομένου μάλιστα ότι πριν τον Αύγουστο του έτους 2015 δεν προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, ότι εκτελέστηκαν οικοδομικές εργασίες επί του οικοπέδου. Ενόψει αυτών η κρινόμενη αίτηση έχει ασκηθεί εμπροθέσμως.
9. Επειδή, στο άρθρο 24 παρ. 1 του Συντάγματος, όπως αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων (Α’ 84), ορίζεται ότι: «1. προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας…. 2.Η χωροταξική αναδιάρθρωση της Χώρας, η διαμόρφωση, η ανάπτυξη, η πολεοδόμηση και η επέκταση των πόλεων και των οικιστικών γενικά περιοχών υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Κράτους, με σκοπό να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και η ανάπτυξη των οικισμών και να εξασφαλίζονται οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης….».
10. Επειδή, το π.δ. της 24/31.5.1985 «Τροποποίηση των όρων και περιορισμών δόμησης των γηπέδων των κειμένων εκτός των ρυμοτομικών σχεδίων των πόλεων και εκτός των νομίμων ορίων των νομίμως υφισταμένων προ του έτους 1923 οικισμών» (Δ’ 270), το περιεχόμενο του οποίου αποδίδουν διατάξεις των άρθρων 162-170 του Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας (ΚΒΠΝ) που εγκρίθηκε με το άρθρο μόνο του από 14/27.7.1999 π.δ/τος (Δ 580), καθορίζει στο άρθρο 1 τους όρους και περιορισμούς δόμησης που ισχύουν κατά τον κανόνα (παρ. 1) και κατά παρέκκλιση (παρ. 2) για τα γήπεδα που βρίσκονταν εκτός ρυμοτομικών σχεδίων και εκτός των ορίων των προ του 1923 οικισμών. Ειδικότερα η περ. α’ της παρ. 1 του άρθρου 1 του εν λόγω προεδρικού διατάγματος, όπως αντικαταστάθηκε απο την παρ. 1 του άρθρου 10 του ν. 3212/2003 (Α’308/31.12.2003), ορίζει για την κατά κανόνα αρτιότητα των γηπέδων τα εξής: «Ελάχιστο εμβαδόν γηπέδου 4.000 τετραγωνικά μέτρα και πρόσωπο σε κοινόχρηστο δρόμο είκοσι πέντε· (25) μέτρα…». Εξάλλου, στην παρ. 3 του άρθρου 23 του αυτού νόμου ορίζεται ότι: «Η περίπτωση ά της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του από 24/31.5. 1985 προεδρικού διατάγματος, όπως αντικαθίσταται από την παρ. 1 του άρθρου 10 του νόμου αυτού, δεν ισχύει για γήπεδα που υφίστανται κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού».
11. Επειδή, κατά την έννοια των ανωτέρω περιοριστικών της δόμησης διατάξεων του απο 24/31.5.1985 π.δ/τος, οι οποίες αποβλέπουν, πρωτίστως, στη διαφύλαξη του χαρακτήρα των εκτός σχεδίου περιοχών ως μη προοριζομένων καταρχήν για δόμηση και στην αποφυγή καταστρατήγησης πάγιων πολεοδομικών κανόνων ορθολογικής δόμησης, η κατ’ εξαίρεση επιτρεπόμενη στις περιοχές αυτές δόμηση τελεί υπό την προϋπόθεση ότι πληρούται ο βασικός κανόνας δόμησης της εν γένει πολεοδομικής νομοθεσίας, κατά τον οποίο δομήσιμα είναι τα οικόπεδα που έχουν πρόσωπο, κοινό όριο δηλαδή σε κοινόχρηστο χώρο νομίμως υφιστάμενο, μη προκύψαντα από ιδιωτική βούληση. Υπό την αντίθετη εκδοχή, πέραν του ζητήματος αν τυχόν σχετική διάταξη θα ήταν σύμφωνη με το Σύνταγμα, θα καθίστατο δυνατή η δόμηση σε εκτός σχεδίου περιοχές υπό όρους ευνοϊκότερους από την ανωτέρω άποψη, ακόμη και εκείνων που ισχύουν στις εντός σχεδίου περιοχές (Σ.τ.Ε. 847/2016,1671/2014 , 3504/2010 7μ.). Περαιτέρω, κατά την έννοια των αυτών διατάξεων, ένα γήπεδο θεωρείται ότι έχει πρόσωπο, δηλαδή κοινό όριο σε οδό που το καθιστά, σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, οικοδομήσιμο, όταν η οδός αυτή, ανεξαρτήτως εάν είναι εθνική, επαρχιακή, δημοτική ή κοινοτική, υφίσταται νομίμως και, περαιτέρω, είναι ήδη διανοιγμένη, κατά τέτοιο, μάλιστα, τρόπο ώστε να είναι προσπελάσιμη και να εξασφαλίζει πράγματι επικοινωνία με το γήπεδο (ΣτΕ 847/2016, 1671/2014, 3504/2010).
12. Επειδή, με το άρθρο 23 παρ. 3 του ν. 3212/2003, κατά παρέκκλιση των όρων δόμησης, που προβλέπονται στην περίπτωση ά τής παρ. 1 του άρθρου 1 του π.δ/τος 24/31.5.1985 , όπως η τελευταία διάταξη αυτή , ίσχυε κατά τον χρόνο εκδόσεως των επίδικων πράξεων, θεσπίζεται η αρτιότητα των 4.000 στρεμμάτων, ως μοναδικός όρος δόμησης των γηπέδων, που υφίστανται κατά τον χρόνο ισχύος του ανωτέρω νόμου και βρίσκονται εκτός σχεδίου και εκτός των ορίων των προ του 1923 οικισμών. Η ανωτέρω, όμως αυτή πάγια παρέκκλιση, η οποία θεσπίσθηκε κατά παράβαση βασικού κανόνα δόμησης της εν γένει πολεοδομικής νομοθεσίας, κατά τον οποίο δομήσιμα είναι τα οικόπεδα που έχουν πρόσωπο, κοινό όριο δηλαδή σε κοινόχρηστο χώρο νομίμως υφιστάμενο, μη προκύψαντα από ιδιωτική βούληση και επιτρέπει την οικοδόμηση τυφλών οικοπέδων σε περιοχές εκτός σχεδίου, που από τη φύση τους και επειδή χαρακτηρίζονται από έλλειψη πολεοδομικής οργάνωσης, δεν έχουν ως προορισμό τη δόμηση ( πρβλ. ΣτΕ 606/2010), συνιστά απαγορευμένη από τις διατάξεις των παρ.1 και 2 του άρθρου 24 του Συντάγματος υποβάθμιση τόσο του οικιστικού όσο και του φυσικού περιβάλλοντος , και συνεπώς είναι ανίσχυρη η διάταξη που τη θεσπίζει (άρθρο23 παρ. 3 του ν. 3212/2003). Περαιτέρω, δεν εφαρμόζονται οι αρχές της προστατευόμενης εμπιστοσύνης και της χρηστής διοικήσεως, δεδομένου ότι οι αρχές αυτές δεν μπορούν να τύχουν εφαρμογής σε περίπτωση που η κατάσταση, όπως στην προκειμένη περίπτωση, δημιουργήθηκε κατά παραβίαση του άρθρου 24 του Συντάγματος. Συνεπώς, όσα περί του αντιθέτου προβάλλονται πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα. Διάφορο, δε, είναι το ζήτημα της τυχόν υποχρέωσης σποζημιώσεως κατά τα άρθρα 105 και 106 του Εισ. Ν.Α.Κ. του καλόπιστου δικαιούχου της οικοδομικής άδειας εφόσον , βέβαια συντρέχουν οι κατά νόμο προϋποθέσεις (πρβλ. ΣτΕ 3064/2012 σκ. 10). Ενόψει, αυτών οι προσβαλλόμενες πράξεις, οι οποίες εκδόθηκαν κατ’ εφαρμογή της ανωτέρω ανίσχυρης διάταξης και με τις οποίες επιτρέπεται η δόμηση σε γήπεδο, το οποίο δεν έχει πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο, όπως άλλωστε δέχεται τόσο η Υ.ΔΟΜ του Δήμου Καλυμνίων (βλ. τις από 21-6-2017. και από 19-10-2017 εκθέσεις απόψεων), όσο και ο παρεμβαίνων (βλ. σελ. 17 του από 10-10-2017 υπομνήματος του), πρέπει να ακυρωθούν , κατά τον βάσιμο προβαλλόμενο λόγο, ενώ παρέλκει η εξέταση των άλλων λόγων ακυρώσεως. Κατ’ ακολουθία πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση, να απορριφθεί η ασκηθείσα παρέμβαση και να αποδοθεί στην αιτούσα το παράβολο που καταβλήθηκε (άρθρο 36 παρ. 4 του π.δ. 18/1989). Τέλος, κατ εκτίμηση των περιστάσεων , δεν πρέπέι να επιδικασθεί δικαστική δαπάνη σε βάρος του καθού Δήμου και του παρεμβαίνόντος (άρθρα 275 παρ. 1 του Κ.Διοικ.Δ και 4 παρ. 1 περ. στ’ του ν. 702/1977., ΦΕΚ Α’268).

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Δέχεται την αίτηση

Ακυρώνει την 326/2006 άδεια οικοδομής του Τμήματος Πολεοδομίας Χωροταξίας και Περιβάλλοντος του Επαρχείου Καλύμνου της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δωδεκανήσου , και τις 22/2011 και 40/2016 αναθεωρήσεις της.

Απορρίπτει την παρέμβαση.

Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου στην αιτούσα

Απαλλάσσει τον καθού Δήμο και τον παρεμβαίνοντα από την δικαστική δαπάνη του αιτούντος.

Κρίθηκε και αποφασίστηκε στον Πειραιά στις 14 Ιουνίου 2018 και η απόφαση δημοσιεύθηκε στον ίδιο τόπο σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου στις 12 Ιουλίου 2018.

Κατέβασε το έγγραφο